środa, 30 lipca 2014

Wędrówkowa radość...Gorce


" Idź w Gorce. Popatrz na Tatry, bo lepszego widoku nie uwidzisz. Duch rozparł się na tym gór majestacie, potężniał, wznosił się i gdzieś u stóp Boga spoczął na szczytach”. Władysław Orkan

 
Na koniec moich wędrówek padło na Turbacz w Gorczańskim Parku Narodowym. Pogoda rano nie dopisała, więc kolejnego nieudanego podejścia na Trzy Korony nie było sensu ryzykować. A na Turbacz od domu całkiem nie daleko, więc jak tylko pogoda po obiedzie się lekko poprawiła ruszyliśmy w trasę. Z Koninek, prowadzi chyba najkrótsza droga na szczyt, więc zostawiamy tam samochód na parkingu pod hotelem  i ruszamy na górę.


Pierwszy fragment przejścia zapowiadał się dość lekko i miło, prawie po płaskim terenie, wzdłuż płynącego potoku. Nie było to trudne, ale już po kilku minutach dotarliśmy  do właściwego szlaku biegnącego już cały czas pod górę, więc nie źle się zdyszałam. No, ale jeśli ktoś się wybiera na takie wycieczki musi się liczyć z tym, że nie ma szans na dojście na szczyt tylko w przyjemnych płaskich warunkach, trzeba się trochę pomęczyć. 


Początkowo nie mijaliśmy żadnych turystów, albo poranna pogoda ich odstraszyła albo to już nie ta godzina na rozpoczęcie wędrówki.  Faktem jest, że w stronę schroniska nikt przed i za nami nie szedł. Minęliśmy kilka osób już wracających z góry.Lubię takie „odludne”  wycieczki. Można nacieszyć się ciszą, ewentualnie odgłosami lasu. 


W drugim etapie wędrówki, kiedy minęliśmy już strome leśne podejście i oddech  w końcu się ustabilizował na dość płaskim leśnym odcinku, nawet pomyślałam, o tym, że w końcu mogę usłyszeć własne myśli.  W codziennym cywilizacyjnym zgiełku to dość trudne, więc każdy moment takiej ciszy cieszy. 


Na trasie mija się też kilka przyjemnych polanek, na których w porównaniu z ciszą lasu wszystko niemalże gra. Bzyczy, brzęczy  i cyka mała orkiestra pszczół i koników polnych umilając krótkie przejście. 



Pod koniec wędrówki las robi się już rzadszy i pomiędzy drzewami zaczyna ukazywać się widok na pobliskie szczyty. 



Przed szczytem zatrzymujemy się na Hali Turbacza przed okazałym schroniskiem. 






Niestety chmury zasłaniały cały widok na pięknie rozpościerające się pod nami wioski ,a w oddali góry. Podobno przy przejrzystym powietrzu jest tu genialny widok na Tatry. Z pewnością jeśli tylko będę miała okazję wrócę tam, żeby się o tym przekonać.



Ze schroniska na szczyt Turbacza trzeba przejść jeszcze około 10 minut pod górkę, ale mimo zmęczenia naprawdę warto poświęcić ten czas. Dróżka jest całkiem przyjemna, a widok na szczycie piękny, choć zaskakujący i lekko przerażający. 



Suche kikuty połamanych drzew kontrastujące z niską, młodą roślinnością trawiastą sprawiają wrażenie krajobrazu jak po wojnie albo jak z jakieś koszmarnej bajki. My mieliśmy to szczęście ,że w ciągu tych kilku minut , które zajęło nam przejście ze schroniska na szczyt niebo się przejaśniło i nawet przebiło się słońce oświetlając piękny widok. 







 Na koniec przyznam szczerze, że te kilka godzin marszu (nawet nie specjalnie ciężkiego) sprawiło, że chyba pierwszy raz , widok samochodu i perspektywa wygodnego usadowienia się w fotelu tak mnie ucieszyły.

poniedziałek, 28 lipca 2014

Zmiana planów... Niedzica



Plan na niedzielę był dość spontaniczny i  mimo, że w zeszłym roku stwierdziłam ,że nie prędko pojadę w Tatry,siostra podjęła temat wycieczki nad Morskie Oko. Na szczęście niedzielny poranek przywitał nas piękną, niemalże upalną aurą, co skutecznie zniechęciło ją do górskich wędrówek. Zmieniliśmy plan na lekki spacer i zwiedzanie.
 Niedzica, zamek, tama, jezioro.


Droga do Niedzicy prowadzi krętą asfaltówką między polami, z których rozciąga się niesamowity widok z jednej strony na Pieniny a w oddali na piękne, okazałe i niemalże dumne Tatry. Aż żałuję, że nie mogliśmy się zatrzymać, żebym mogła zrobić trochę lepszych ujęć.




Zamek w Niedzicy mieści się na wzgórzu nad jeziorem. Rozpościera się z niego, wspaniała panorama na zaporę i zbiornik retencyjny, a po drugiej stronie na ruiny zamku Czorsztyn. Turystów pragnących zrobić w tym miejscu fotki, mimo wczesnej pory było już mnóstwo. 


 
fot.A.W.
Sam zamek prezentuje się okazale, chociaż mi osobiście przeszkadzało pomieszanie stylów, odnowionej części , w której znajduje się muzeum ze starym kamiennym średniowiecznym wnętrzem drugiej części budowli.









Przyłapana przez siostrę (fot.A.W.)
Po przeciwnej stronie zbiornika czorsztyńskiego w odległości kilkuset metrów, widoczny jest zamek w Czorsztynie. Pięknie się prezentuje na wzgórzu, choć jest w nieco gorszym stanie od Zamku Dunajec.


Chcąc zobaczyć okolicę z innej perspektywy, możemy wybrać się na krótką podróż statkiem po zalewie.



Dla najmłodszych przy przystani można znaleźć mały plac zabaw, więc mój siostrzeniec też był zachwycony, jak to się mówi dla każdego coś dobrego. 



 Z zamku wychodzimy ścieżką  spacerową, która prowadzi na koronę tamy na Jeziorze Czorsztyńskim. Na ścieżce nie brakuje niestety kolorowych straganów z przeróżnymi pamiątkami i miejscowymi specjałami.



  Mimo wielkiego upału i braku możliwości znalezienia skrawka cienia na tamie nie zabrakło chętnych  do zrobienia sobie bądź swoim pociechom pamiątkowego zdjęcia na chodnikowym obrazie.



Jeszcze jeden rzut okiem na Zamek Dunajec i panoramę Tatr w oddali i ruszamy w drogę powrotną.